Verhalen die verteld willen worden
Zo vaak is mij de vraag gesteld “ waarom deel je je verhalen niet” ze zijn zo betekenisvol. Dan komt de onzekerheid naar de oppervlakte, mijn Nederlands is niet zo goed… en vele andere excuses..
Met dank aan Ingeborg Hoogsteen van Bureau Twirrewyn. Door haar intuïtieve vragen kwam ik bij de vorm die bij me past. https://bureautwirrewyn.nl/
De sporen die we achterlaten:
Niet alles wat we doen laat zichtbare sporen achter maar zelfs dan zijn ze betekenisvol.. Samen op pad.
Hier zie je een ultieme gevoel van verbinding, Samen op pad onze krachten gebundeld. Het paard in de mens en de mens in het paard. Wijsman en ik, liefde in eenheid verbonden maar door de vorm gescheiden. Onze unieke reis samen die zoveel diepe leringen draagt.
We laten allemaal sporen na, in dit zand zijn ze zichtbaar en net vers, maar sommigen zijn alweer versleten of verregent. Anderen blijven op de stenen onzichtbaar maar net zo krachtig..
Sporen uit ons (ver) verleden zijn niet altijd aan de oppervlakte zichtbaar maar willen wel heel graag via het lichaam ontmoet worden. De wijsheid van ons lichaam draagt zoveel sporen die bewust en zichtbaar willen worden.
Elke ervaring zoekt verbinding, hereniging, langs de weg van toestemming. Een innerlijke “ja” die naar dat spannende gebied mag en wil bewegen.
Als de dood niet herkend wordt
Dat wat de klant innerlijk meebrengt laat zich door de paarden zien.
Mijn klant een jonge vrouw, erg bang voor de dood, lijkt niet meer te kunnen verbinden met de vreugdevolle en mooie dingen in het leven. Ze zegt alleen maar het leed en de pijn bij iedereen en overal in de wereld te zien.
Op deze foto zie je 3 paarden, Toulouse het bruine paard, Flynn wit/bont in dezelfde houding en richting en Wijsman het zwarte paard buiten de bak in tegengestelde richting. Hij staat wel centraal, alsof hij de kar trekt maar een andere kant op. Flynn en Toulouse maken duidelijk niet mee te kunnen. Wat trekt er?
Het wordt langzaam duidelijk dat Wijsman verbonden is met een energie van iemand die niet meer leeft. Hier wordt via Wijsman iets onzichtbaars zichtbaar gemaakt. Alsof deze energie weg wil maar niet weg kan, alsof hij nog te begrijpen heeft wat er gebeurd is.
Flynn is verbonden met Toulouse, maar ook vast aan de “kar” die trekt. Hij is helemaal in de zelfde positie gaan staan als Toulouse. Alsof hij zegt “ ik doe alles wat jij ook doet” dan ben ik veilig. Wat wil hier zichtbaar worden voor de klant. De paarden lijken helemaal vast te staan, geen kant op te kunnen. Zo staan ze geruime tijd.
Mijn klant begint te vertellen, “ ik was 6 jaar, toen mijn oom overleed” dan volgen de tranen. Diep verdriet wordt geraakt. Ze krijgt ineens via Wijsman de kans om de dood in de ogen te kijken. Hoe ze het verdriet en de pijn op verlies bij haar moeder is gaan dragen. Maar nog belangrijker dat de dood nog vast zit aan het leven en niet weg kan. Het leven blijft ‘haken” aan de dood als de dood niet genomen wordt. Niet door de persoon die sterft en niet door de personen die achterblijven. Dan gaan ze in energie vasthaken en is er geen vrije beweging meer mogelijk!
Via het gesprek met haar oom ( Wijsman) werd het duidelijk wat er gebeurd was en kon de man het besef van zijn dood voelen en laten indalen en daarmee kon de man het leven echt loslaten. Heel verdrietig als de dood niet beseft wordt, pas zoveel jaren later kon deze man echt sterven. Mijn klant heeft haar angst voor de dood betekenis gegeven, ze hoeft niet meer te schuilen achter haar moeder (Toulouse) en kan het leven gaan leven wat voor haar ligt.
De paarden bewogen pas na het herkennen wat zich hier afspeelde. Nadat langzaam het lichaam van de klant mee begon te bewegen in de herkenning. De paarden volgen enkel dat wat de klant meebrengt en innerlijk verwerkt.